Amber Road 2012- TTT

Sobota, 25 sierpnia 2012 · dodano: 25.08.2012 | Komentarze 3

Amber Road czyli "główny start" w sezonie. Założenie było przejechać, w jakim czasie- nieistotne. Zgłoszeni byliśmy jako drugi skład Drużyny Szpiku. Na około dwa tygodnie przed startem ze składu wypadł Rafał. Kontuzja na treningu... Na szybko Wigosław załatwia nam rezerwowego. Po tej zmianie przy wyrównanej czwórce i słabej formie Macieja decydujemy się na nieco mocniejsze tempo we czwórkę.

Rano pobudka, wizyta w toalecie... wiem że dzisiaj nie pojadę na 100% rewolucja w każdym kierunku... tak to jest jak zaraz po przebudzeniu wypije się szklankę lodowatego napoju. Dojazd do Gostynia w deszczu... W Gostyniu na parkingu jesteśmy z Maciejem jako jedni z pierwszych. Niebo nieco się przeciera, widać miejscami błękit. Po jakimś czasie pojawia się Wigor z Alą i Rafałem, następnie zjeżdżają się inni. Numery pobrane szybko i sprawnie, sprzęt uszykowany. Zaczyna padać... szału nie ma... na pół godzinki przed startem robi się ciepło, wychodzi słońce.

Zbliża się godzina zero, ustawiamy się na starcie (Krzysztof, Jędrzej, Darek, Maciej i ja), najpierw honorowy, później ostry. Od startu tempo solidne, zmiany krótkie, wiatr daje mocno w plecy. Pierwsza poważna hopka, wyprzedzamy jakąś ekipę. Na 16 kilometrze Maciej odpada, został już dość daleko, jedziemy we czwórkę. Zmiany solidne, współpraca bardzo dobra, po zmianach kierunku jazdy wiatr boczny, czołowy... Momentami jest ciężko. Za półmetkiem Darek ma kryzys, mija go kilka zmian, daje się to odczuć. Krzysztof w tym momencie daje kilka dłuższych zmian, udaje się nam lekko odetchnąć. Powoli sam zaglądam na pulsometr i za cholerę nie potrafię się wkręcić w III strefę, czasami odcina mnie już w II. Popijam z bidonu regularnie, żel także w użyciu, to nie jest mój dzień... powoli boli mnie już wszystko, oprócz mięśni nóg... Na ostatnich kilometrach wieje już w plecy, kilka mocnych zmian, odpada Darek. Czekamy za nim, przecież nie zostawimy go 10kilometrów przed metą. Jędrzej też jest na skraju, a mnie kryzys opuszcza i noga podaje aż miło, nareszcie mogę jechać nieco pod progiem mleczanowym bez odcinania. Ostatnie kilometry już spokojniej, Krzysztof znów daje długie zmiany. Na metę wjeżdżamy razem, we czworo...

Impreza naprawdę udana, zabezpieczenie trasy wzorowe, Strażacy i służby porządkowe spisały się na złoty medal!!! Wielkie podziękowania dla organizatorów!!!